The Sounding Burrows' Artikelen

Wie of wat zijn
The Sounding Burrows?

Contact

Als je graag iets voor me mee wilt nemen: hoeft niet, maar wil je het echt, dan is dat natuurlijk heel leuk!
Alleen ...
Ik houd niet van chocola, ik drink geen wijn of andere alcoholische dranken en ik ben allergisch voor bloemen (ik heb niet eens een vaas in huis!).
Waar je me wel erg blij mee maakt, is onderstaande.
Alvast bedankt!

6 maart 2023

Puppy Overload!

Zoals jullie weten is Dint gedekt door Moose en daar hebben we nu zes prachtige puppen van. Toen Dint echter pas gedekt was, werd Ivy loops. Zo'n anderhalve maand eerder dan gedacht! Maar ja, dames die elkaar na aan het hart liggen, synchroniseren hun loopsheden vaak en dat was dus nu ook het geval.
Het probleem was dat Ivy met ruim drie jaar oud toch echt aan een eerste nestje toe was.
Officieel volgens de Raad van Beheer mogen teven hun eerste nestje ergens in de eerste zes levensjaar hebben, maar bij honden is het net als bij vrouwen:
soms kán iets wel, maar is het verstandiger het eerder te doen.
Zo kan een vrouw van 45 een eerste kindje hebben, maar het is veiliger en gezonder om daar eerder voor te kiezen.
Hetzelfde geldt voor honden. Een teefje kan het beste in de eerste drie jaar van haar leven haar eerste nest hebben. Dat is gewoon minder zwaar voor haar lichaam.

Aangezien Lakelandjes meestal drie of vier pups krijgen (al kan meer ook), leek me dit geen onoverkomelijk probleem.
Daarnaast was het voor Ivy de eerste keer en dan is het nestje meestal kleiner dan bij een ervaren teef.
Ummm, dáár dacht Ivy anders over!
24 februari is zij bevallen van maar liefst óók zes puppen!
En tot mijn stomme verbazing ook nog eens in dezelfde kleuren als Dint:
vijf blue and tan pups en één zwarte!

Helaas zat bij één pup de navelstreng ergens binnenin moeder vast en brak af tijdens het geboren worden, waardoor hij veel bloed had verloren.
Vandaar ook mijn gebrek aan updates, want ondanks die start hield hij dapper vol en heb ik hem vijf dagen lang ieder uur bijgevoerd, maar uiteindelijk is hij toch overleden.
Zoiets gebeurt gelukkig niet zo vaak en iedere pup die ik door de jaren heen ben kwijtgeraakt, weet ik nog. Ik vergeet ze nooit.
Maar ondertussen liggen er ook vijf geweldige, kerngezonde dikke pups, die aandacht nodig hebben én de zes van Dint die al rondwandelen, dus veel tijd om te treuren is er niet.

Ik begin met een aantal foto's van Ivy en haar grut.
Een paar nog met het kleine manneske erbij. Ik wil zijn korte bestaan niet zomaar uitwissen. Het rare is dat de puppen inmiddels toen al vijf dagen oud waren. Niets van gemerkt! Maar als ik naar de foto's kijk zie ik toch al wel hele grote verschillen. Ze zijn gegroeid als kool! En Ivy is veranderd van een super beschermende moeder die de puppen volledig onder haar benen en vacht verbergt, naar een hele ontspannen moeder, die na vijf dagen voor het eerst weer samen met Dint uit is geweest (haar normale wandelpartner) en ook al een half uurtje in de zon heeft gelegen op Ashop's bedje. Ze heeft zojuist ook een aardig hapje brokken gegeten. Eindelijk! Want kip en corned beef en gehakt wat het enige wat ze aannam en de combinatie van alleen vlees en twee dikke placenta's opeten (de andere heb ik weten weg te halen) geeft hopeloos nare diarree. Maar ze begint dus weer normaal te eten. Yippie!!!

Een erg wollige Ivy met de hummeltjes verscholen tussen haar benen.

Vanaf de derde dag laat ze ze rustig even liggen voor een plasje in de tuin.

En bij terugkomst gaat ze op haar gemak naar het grut (en mij) kijken.

Sinds 28 februari zijn het er helaas nog maar vijf. Maar wel vijf kerngezonde, dikke puppen!

Ivy geniet van een half uurtje zitten in de zon in de woonkamer samen met Orchid.
De puppen liggen lekker te slapen.

Nog zo'n relax momentje.

Maar wees niet misleid door de 'relaxfoto's'.
Zeker 22 van de 24 uur per dag worden nog zo doorgebracht. En ze vindt het zalig!

En nog een paar foto's van de dagen daarna.

Ivy GENIET en haar grut groeit als kool. Net als Orchid heeft ze supermelk.
Wat wel wilde zeggen dat ik ondanks dat het vijf dikke puppen zijn,
toch laatst een tepel leeg moest masseren, omdat die te vol met melk zat.
Maar door Orchid ben ik gewend dat te controleren en het is een kleine moeite als je oplet.

Vervolgens kwam Facebook met een herinnering van zes jaar geleden van het nestje van Beechen.
Ivy lijkt fysiek sprekend op Beechen (haar grootmoeder).
Maar ze lijkt blijkbaar in nog meer opzichten op haar!

Ik wist dat ik Beechen ooit ook zo vol in de vacht had gehad met een nestje als nu Ivy is. Deze facebook herinnering laat me weten dat dat zes jaar geleden was!
Lang/veel haar bij het werpen is lastig, want je ziet zo weinig en de boel wordt ook erg vies. Al is dat probleem een week later wel weer opgelost. Maar ik heb de meiden daarom sindsdien steeds tijdig getrimd, zodat ze kort zijn als de puppen er zijn. Bij Ivy lukte dat door omstandigheden niet, dus heb ik een wolbaaltje in huis tot de puppen zo'n zes weken zijn. Dan hoop ik haar te kunnen strippen. Eerder wil ik haar nog niet te lang bij de puppen vandaan houden, maar dan is het toch tijd om te beginnen met spenen.
Ook heel grappig is hoe erg Ivy op Beechen (haar grootmoeder) lijkt. Ze kan ook zo liggen kijken naar haar puppen én ze heeft ook van die magische superpuppen, want ze waren ook zo groot bij de geboorte en groeien ook zo hard. Orchid (dochter van Beechen) en Ivy (dochter van Orchid) hebben dus beide die enorm rijke, vette melkproductie van Beechen geërfd.

Vijf maart. Ivy en haar grut doen het geweldig en ik ben altijd gek geweest op Ivy (ik heb haar gehouden op een moment dat ik eigenlijk géén pup zou houden, maar ik vond haar gewoon zo verschrikkelijk leuk), maar ik zie nu pas echt hoe ongelooflijk geweldig ze is.

Ze doet me heel erg denken aan mijn Malice van vroeger. Superrelaxt en tolerant.
Dat krijg je niet door opvoeding, dat zit erin. Hoe een teef is tijdens dracht en het puppen hebben, dat is aan haarzelf. En Ivy is dus net als Orchid en Mistle en Dint. Wow! Echt wow!

Nog als 'side note': een teef die erg beschermend is t.o.v. haar puppen en zich druk maakt om het minste geringste kán iets makkelijker worden bij latere nestjes, maar meestal verandert er niet zo erg veel.
Het is ook geen verwijt naar de teef - ze is alleen maar een hele goede moeder en dat is ok.
Een tolerante, ontspannen moeder is wel veel makkelijker als je, zoals ik, meerdere dames in dezelfde ruimte bij elkaar hebt wonen.
Het geeft ook aan dat de teef het volste vertrouwen heeft in de baas. Ik hoef me niet druk te maken, mijn mensen regelen wel voor me dat het veilig is.

Het kan ook de andere kant op gaan.
Mijn Beechen was oorspronkelijk zo'n hele ontspannen, tolerante moeder.
Maar omdat Chess, mijn Engelse importteefje, bang was voor harde geluiden en daarom de eerste de beste hond aanviel als ze schrok (meestal Beechen, omdat zij haar vriendin was), is Beechen veranderd.
Aanvankelijk had ik niet eens door waarom Chess soms 'opeens' lelijk deed, omdat ik zo gewend was aan schotvaste honden. Mijn fout.

Toen er ook nog iemand een vuurwerkbom afstak tijdens een dekking van Beechen, waardoor de reu zich lostrok en alles een bloedbad werd (vandaar mijn totale afkeer van vuurwerk - Malice is er destijds ook door verknald), was bij haar de maat vol en zij werd steeds angstiger en beschermender.

Om te voorkomen dat de anderen deze angst zouden overnemen, heb ik haar toen met pijn in het hart "met pensioen" laten gaan bij iemand waar ze "enigstkind" is.
Een gouden greep, want ze heeft het daar heel erg goed en Mistle begon al wat van haar angst over te nemen, maar die heeft zich grotendeels hersteld.
Alleen oud en nieuw is wat veel en carnaval, maar met de puppen is ze nog altijd ontspannen en tolerant. Goed afgelopen dus. Al zal ik Beechen altijd blijven missen.

Wil je The Sounding Burrows steunen of heb je baat bij wat ik schrijf? Een donatie wordt altijd erg op prijs gesteld!